analoge fotografie, mijn ontspannende uitlaatklep
Ik begin om de zoveel tijd weer opnieuw met filmrolletjes en oude cameras te spelen. Deze keer doe ik het echt goed en ga ik ook zelf ontwikkelen zeg ik dan telkens…
Maar telkens ontdek ik dat analoge fotografie juist draait om loslaten. Geen scherm om op te turen, geen smartphone om foto’s naar te sturen, geen instagram om ze onmiddelijk te delen. Gewoon in the moment en bedachtzaam een foto maken en dan… niks.
Ik fotografeer mijn gezin en onze uitstappen graag analoog. Juist om die reden. Om me niet te verliezen in dat camera scherm en de mogelijkheden om nog betere foto’s te maken dan wat ik al zag. Analoge fotografie is mijn ontspanning.
Ik ga ook heel graag op zoek naar oude fototoestellen om ze vervolgens op te lappen en te testen met een duur rolletje portra400 … (prachtige veel te dure filmstock van Kodak, met een heerlijke korrel, ideaal voor portretten)
Momenteel ben ik naarstig op zoek geweest naar ‘point & shoot’ fototoestellen. Vooral in de jaren 80-90 zijn er een hoop toffe dingen gemaakt.
De resultaten zijn ook telkens inspirerend. Vol fouten, hard flitslicht en dan die korrel!! Zalig!
